Noorwegen 2015

Vandaag een wandeling naar de top van een berg gemaakt. Ja, ja, is niet mis, he! Vond ik dus ook. Was een "blauwe "wandeling, wat inhoudt, dat het voor de meer ervaren wandelaars is. Nou, als er iemand dat niet is, dan ben ik dat wel! We vonden heel moeilijk via een kaart die we van de VVV hier hadden gekregen, eindelijk de plek waar de wandeling was uitgezet. Onverharde weg in, een kilometer of 2 rijden, totdat we de auto neer konden zetten. Maar waar begon nu dan toch dat wandelpad? Wij zoeken en ja hoor, middenin niemandsland, stonden een paar huizen en een boerderij en daar kwamen al een vrouw en man aangelopen. Heel schijnheilig wat bij hun tuin kijken, weer wat dichterbij, naar ons kijken....ze vertrouwden het waarschijnlijk niet. Ik de kaart pakken en hun tegemoet lopen. De man kwam op mij aflopen maar kon geen woord Engels. Ik in het Engels, hij in het Noors. Hoorde wel heel komisch, maar........we kwamen eruit. Hij weer af....Aangezien wij nog niet geluncht hadden, besloten wij dat dan maar eerst te doen. Stoelen uit en naast de auto en lunchen. Kwamen dezelfde 2 mensen er weer aanlopen. nu heel langzaam en verlegen. De vrouw liep toen ze vlakbij ons waren op ons af, de man bleef verlegen dralend wachten. Ik kan wel een beetje Engels zei ze. Kan ik u helpen? Dus weer de kaart erbij gehaald en zij vertelde nu in het Engels wat ik ook al van haar man in gebarentaal had begrepen, nog een keer het verhaal.
Enfin, wij hebben de bergwandeling gemaakt, een hele mooie wandeling, een smal paadje dwars door het bos, maar gaandeweg de wandeling ging het wel steeds steiler. Zo steil, en met keien en boomtakken op dat paadje, dat ik best wel vaak moest stoppen, ik dacht ik haal het nooit! Maarrr......de top bereikt, een hoogte van bijna 700 meter, een schitterend uitzicht! Er stonden bankjes, je kon je naam in een schriftje schrijven als bewijs dat je de top had bereikt. Achter een van de bankjes stond een groot mierennest. Later zagen we daarboven een nog groter mierennest, een mega-mierennest, zo groot heb ik ze nog nooit gezien.
Onderweg zagen we ook veel mos-slierten aan dode bomen hangen, een spooky gezicht. Ook een lange boomstam over een soort van moeras heen, waar allemaal mieren overheen liepen. Een komisch gezicht, zo van de A7 qua drukte, maar dan voor mieren........

De terugtocht verliep gelukkig een stuk makkelijker dan de heen-tocht.

We zitten nu volop in de zon, die ons door het raam van de caravan gewoon verblind en die de bergwanden nog volop in het licht zet. Morgen de langste dag alweer......wij vertrekken in ieder geval morgen weer naar Zweden. A.s woensdag gaan wij vanuit Gotenborg de reis weer naar huis aanvangen, een week eerder als zou, maar willen weer naar huis. Vakantie heeft lang genoeg geduurd!